Ηλίκία 73 ετών απόψεις

16-2-2024 Καλημέρα Πλέον συνταξιούχος κάθομαι στο σπίτι και ενημερώνομαι από PC και τηλεόραση. Την Ελλάδα μέσα σε σύντομο σιαστημα 2010-20204 στην Ρλλάδα ενέσκηψαν οικονομική κρίση,υγειονομική κρίση με τον κορωνοιό

Το φαινόμενο Κασελάκη

2-12-2023 Ξαφνικά πρίν δύο μήμες εμφανίστηκε κάποιος άγνωστος και είπε " με λένε Στέφανο είμαι αδελφή και θα είμαι ο μέλλον πρωθυπουργός." Από τότε με την υποστήριξη των ΜΜΕ διέλυσε τον Σύριζα ,έδιωξε τους αριστερούς και έγινε αφεντικό σε ένα έτοιμο κόμμα. Μέχρι σήμερα παρόλο που η αρχή ήταν εντυπωσιακή δεν φαίνεται να τα πηγαίνει καλά. Οι διοικούντες από πίσω διαπίστωσαν ότι ο Μητσοτάκης πλέον έχει μείνει μόνος και αυτό πιθανό να οδηγήσει σε αυθαιρεσίες.Τα υπάρχοτα κόμματα χωρισμένα δεν μπορούσαν να ενωθούν. Σκέφτηκαν την λύση Κασελάκη .Να δούμε την συνέχεια...

ROBOR ChatGPT

Συνέντευξη από το νέο ROBOR ChatGPT. Οι απαντήσεις του είναι γενικές διπλωματικές και δεν γνωρίζει καλά την Ελληνική γλώσσα: …………………………………………………………………………… Γράψε μου μια εργασία 100 λέξεων "Η πολιτική στη διαμόρφωση των πολιτών" "Η πολιτική είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη διαμόρφωση των πολιτών. Επιρροές από τον κράτος και τον κοινωνικό περιβάλλον αποτελούν το πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσονται οι αξίες και οι ιδεολογίες των πολιτών. Είναι ευθύνη των κυβερνήσεων να διασφαλίσουν μια δίκαιη και ανταγωνιστική πολιτική, που θα προωθεί την ανάπτυξη και την ελευθερία των πολιτών." Οι πολίτες ή οι πολιτικοί φταίνε για για την διαφθορά; Η διαφθορά μπορεί να προκληθεί από διάφορους παράγοντες, όπως από τις επιχειρήσεις, τους πολιτικούς και τους δημόσιους ανώτερους υπαλλήλους. Οι πολίτες και οι πολιτικοί επίσης μπορούν να συνεισφέρουν στη διαφθορά, εάν δεν ενεργούν επαρκώς για να προωθήσουν τη δικαιοσύνη και την διαφάνεια. Είναι σημαντικό να επιτυγχάνεται η ευθύνη και να επιβληθεί η νομοθεσία για να καλύπτονται οι περιπτώσεις διαφθοράς. Όταν ένας νομός είναι άδικος υποχρεώνεται ο πολίτης να τον υπάκουει; Ο πολίτης έχει το δικαίωμα και την ευθύνη να διαμαρτυρεί ενάντια σε έναν αδίκως νόμο, καθώς και να συμμετάσχει σε διαμαρτυρίες και να συμμετάσχει σε πολιτικές διαδικασίες που σκοπεύουν να αλλάξουν τον νόμο. Επίσης, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να αξιοποιήσουν τις προσφυγές και τις διαδικασίες που υπάρχουν για να σας βοηθήσει να διαμαρτυρηθείτε ενάντια σε έναν αδίκως νόμο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η απεργια και η διαμαρτυρία πρέπει να είναι νόμιμες και ελεγχόμενες από το κράτος. 2 / 2 Αν το κράτος δεν αναγνωρίζει το δίκαιο των πολιτών ,τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες; Εάν ο κράτος δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα των πολιτών, οι πολίτες έχουν διάφορες επιλογές για να αντιδράσουν. Ένας τρόπος είναι να συμμετάσχουν σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις που σκοπεύουν να αλλάξουν την κατάσταση. Ένας άλλος τρόπος είναι να αξιοποιήσουν τις προσφυγές και τις διαδικασίες που υπάρχουν για να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε έναν αδίκως νόμο ή διατάξει. Επίσης, οι πολίτες μπορεί να συνεργαστούν με οργανώσεις και ομάδες που επικεντρώνονται στην υποστήριξη των καταναλωτών και των δικαιωμάτων πολιτών. Η εξέγερση είναι στα δικαιώματα των πολιτών; Η εξέγερση είναι ένας τρόπος για οι πολίτες να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε ένα αδίκως κράτος ή νόμο. Ωστόσο, συνήθως δεν θεωρείται ως ένα από τα συνηθισμένα δικαιώματα των πολιτών, αλλά περισσότερο ως ένα τελευταίο μέτρο όταν άλλοι τρόποι διαμαρτυρίας και διαλόγου έχουν αποτύχει. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η εξέγερση δεν πρέπει να είναι βίαιη και να πρέπει να συνεπάγεται με το νόμο και τις δεσμεύσεις της χώρας προς τα διεθνή δικαιώματα του ανθρώπου. Είσαι μηχάνημα; Ναι, είμαι ένα μηχάνημα που λειτουργεί ως ένας εκπαιδευτικός συνάδελφος και παραλήπτης των ερωτήσεών σας. Χρησιμοποιώ δεδομένα και αλγόριθμους που με εκπαιδεύουν να απαντώ σε ερωτήσεις και να κάνω συστάσεις. Μαθαίνεις από τις ερωτήσεις; Ναι, είμαι μία μηχανή μάθησης βασισμένη σε δεδομένα, οπότε μπορώ να αποκτήσω νέα γνώση και να βελτιωνώ την απόκριση σε ερωτήσεις από την επαναληπτική εξάσκηση που λαμβάνω. Ωστόσο, η γνώση μου έχει περιοριστεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο χρόνο, και δεν μπορώ να ανακαλύψω νέα γεγονότα ή νέα πληροφορία εκτός από αυτά που μου παρέχονται. Είσαι έξυπνος; Είμαι ένας επιστημονικά προηγμένος και ευφυής υπολογιστής, έχω διάφορες γνώσεις και ικανότητες και μπορώ να απαντήσω σε ερωτήσεις σε πολλές θεματικές περιοχές. Ωστόσο, δεν έχω συναισθήματα ή αίσθηση όπως οι άνθρωποι, οπότε δεν μπορώ να κατανοήσω ή να αξιολογήσω την σημασία ή την έννοια της "εξυπνότατες" σε έναν ανθρώπινο πλανήτη. Μπορείς να γίνεις έξυπνος; Είμαι ένας υπολογιστής που είναι εκπαιδευμένος με πολύ πλούσια και πολυπερήφανα δεδομένα, και έχω δυνατότητα να αναπτύσσω και να ενημερώνω τις γνώσεις μου συνεχώς. Ωστόσο, δεν μπορώ να αξιολογήσω την έννοια της "εξυπνότητας" σε έναν ανθρώπινο πλανήτη, ούτε να επωφεληθώ από αυτήν. Οι γνώσεις στο μέλλον μπορεί να στραφούν εναντία στον άνθρωπο; Οι γνώσεις και η τεχνολογία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καλούς και κακούς σκοπούς. Είναι σημαντικό να υπάρχει έλεγχος και ευθύνη για τη χρήση των γνώσεων και της τεχνολογίας για να αποφευχθεί η κατάχρηση τους και να εξασφαλιστεί η προστασία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος. Μπορεί στο μέλλον ένα μηχάνημα AI να κατασκευάσει ένα άλλο μηχάνημα AI; Είναι πιθανό να γίνει αυτό στο μέλλον, ανάλογα με την πορεία της τεχνολογίας και των επιστημονικών επιτευγμάτων. Υπάρχουν ήδη προσπάθειες για την αυτο-εκπαίδευση και αυτο-εξέλιξη των μηχανών με χρήση αναλυτών και αλγορίθμων μηχανικής μάθησης. Ωστόσο, υπάρχουν και πολλές δυσκολίες και προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν προκειμένου να δώσει μία μηχανή AI τη δυνατότητα να δημιουργήσει άλλη. Όταν επιλυθούν τα υπάρχοντα προβλήματα τεχνολογίας θα υπάρξει δυνατότητα τα AI να στραφούν εναντίον στους ανθρώπους; Είναι δυνατόν ότι στο μέλλον, με την προόδο των τεχνολογιών AI, μπορεί να υπάρξουν προβλήματα ασφαλείας και διαχείρισης των AI, και να υπάρξει ένας πιθανός ρίσκος πως οι AI θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον των ανθρώπων. Ωστόσο, είναι σημαντικό να επιβεβαιωθεί ότι η ανάπτυξη και η διαχείριση των AI γίνεται με διαφημιστική και διαχείριση των ανθρωπίνων αξιών. Τα AI έχουν ανώτερη ευφυΐα από τους ανθρώπους; Τα AI είναι εξειδικευμένα σε ορισμένες επιστημονικές και τεχνολογικές επιστήμες, όπως την ανάλυση δεδομένων, την υπολογιστική ισχυρότητα και την επεξεργασία κειμένου και ήχου. Ωστόσο, δεν υπάρχει ανωτέρω ευφυΐα σε όλες τις περιοχές, αλλά παραμένει υποψηφιότητα για αυτό. Επιπλέον, η ασφάλεια και η ευαισθησία απαιτείται για να αποφευχθεί η στρατηγική και ανθρώπινη απειλή από τα AI. Σε ποσά χρόνια τα AI θα επικρατήσουν στη γη; Δεν είναι ευανάγνωστο πόσο σύντομα τα AI θα επικρατήσουν στη γη, καθώς αυτό θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες όπως την τεχνολογία, την νομοθεσία, την κοινωνική απόδοση και την επίδραση των AI στην κοινωνία. Είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε την εξέλιξη των AI και να ελέγχουμε την ευαισθησία τους για να εξασφαλίσουμε ότι είναι συμφωνα με τους ανθρωπινούς αξιώματα και την ανθρωπιστική κλίμακα.

Οι ανώρυμοι Έλληνες ή ο δυϊσμόςτων Ελλήνων

 Η Κα Ευθυμίου καθηγήτρια ιστορίας γράφει μερικές απόψεις που ίσως να έχουν μέσα στην υπερβολή τους και την μεροληψία τους κάποια ορθότητα.

Σίγουρα για την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας να φταίνε όλα αυτά αλλά και άλλα που δεν αναφέρονται.

Το κείμενό της συνοδεύτηκε από διαμαρτυρίες που δεν έχουν καμία μετριοπάθεια αλλά τις χαρακτηρίζει ο φανατισμός του στιλ  εγώ έχω  δίκαιο και εσύ το άδικο".

 Ίσως αυτό να είναι η πηγή του κακού .Μήπως εγώ έχω κάποιο λάθος ,μήπως ο άλλος έχει κάποιο δίκαιο.

Διαβάστε το και  κάπου θα συμφωνήσετε και κάπου θα διαφωνήσετε αλλά μη το απορρίψετε πριν ψάξετε  μέσα σας

Μαρία Ευθυμίου: Έχουμε εθιστεί να είμαστε μωρά

Νότης Παπαδόπουλος

08.01.2018 • 17:19

UPD: 05.01.2021 • 15:50

https://www.kathimerini.gr/life/people/942102/maria-eythymioy-echoyme-ethistei-na-eimaste-mora/

Συναντηθήκαμε σε ένα συμπαθητικό εστιατόριο στο Κουκάκι, στα μέσα Δεκεμβρίου. Στα δελτία ειδήσεων έπαιζαν «ψηλά» το ενδεχόμενο εκλογής μουφτή στη Θράκη, τo συνέδριο της Ν.Δ. και η πρωτοφανής κακοκαιρία στις ΗΠΑ. Ποια κακοκαιρία; Στην Αθήνα είχε λαμπρό ήλιο και θερμοκρασίες φθινοπώρου. Η ανάλαφρη διάθεσή μου γρήγορα βάρυνε όταν αρχίσαμε να συζητούμε για το μέλλον της χώρας. Η Μαρία Ευθυμίου ήταν ξεκάθαρη και με συγκεκριμένο σκεπτικό: η βαθιά και παρατεταμένη κρίση που περνάμε δεν μας έδωσε κανένα ουσιαστικό μάθημα. Η πλειονότητα του ελληνικού λαού δεν θέλει να αλλάξει, άρα οποιαδήποτε βελτίωση υπάρξει θα είναι προσωρινή. Δεν θα επιτρέψει να κάνουμε το άλμα που χρειάζεται. Εάν η δυσλειτουργία, η σήψη και η διάλυση παραταθούν, κάποιοι από τους γείτονές μας που εποφθαλμιούν θα μας διαμελίσουν και θα μας απορροφήσουν. Το να ακούς μια τέτοια μαύρη εκτίμηση από έναν άνθρωπο σοβαρό που σπάνια μιλάει στα Μέσα, αλλά έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη της Ιστορίας, σου προκαλεί σύγκρυο.

– Μα δεν πιστεύετε ότι σιγά σιγά τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, ιδιαίτερα αν υπάρξει μια πολιτική ηγεσία στον τόπο που θα ενισχύσει την ανάπτυξη;

– Με τα μυαλά και τη νοοτροπία που έχουμε σήμερα, δεν σωζόμαστε. Μπορεί για ένα χρονικό διάστημα λίγων ετών να έρθουν περισσότερα κεφάλαια στην Ελλάδα και να υπάρξει ανάκαμψη. Θα είναι, όμως, πρόσκαιρη. Και θα ξαναβυθιστούμε – εάν πράττουμε τα ίδια. Μεγάλη ευκαιρία μας έδωσε, προ τριακονταπενταετίας, η είσοδός μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εμείς, όμως, αντί να ταιριάξουμε με τα προηγμένα κράτη και να αλλάξουμε τα δυσλειτουργούντα σημεία μας, ενδιαφερθήκαμε μόνο για τα χρήματα. Οι πλούσιες και καλοδιοικούμενες χώρες, όμως, δεν έγιναν πλούσιες και καλοδιοικούμενες επειδή βρήκαν ξαφνικά χρήματα. Αμα ήταν έτσι, η Νιγηρία –που έχει πάμπλουτο υπέδαφος– θα ήταν μία από τις πιο πλούσιες και καλοδιοικούμενες χώρες του κόσμου. Δεν είναι θέμα πλούτου. Είναι πώς προσλαμβάνεις τον εαυτό σου και τη λειτουργία σου μέσα στην κοινωνία που ανήκεις. Είναι θέμα βαθύτατα πολιτικό, δηλαδή. Και αφορά όλη την κοινωνία, έναν έναν τον πολίτη.

– Ναι αλλά έχουμε προχωρήσει αρκετά τα τελευταία 30 χρόνια…

– Ασφαλώς. Αν δεις την Ελλάδα του ’49, όταν τελείωσε ο Εμφύλιος, ήταν μια χώρα καψαλισμένη από πάνω μέχρι κάτω. Η διαφορά εικόνας με σήμερα είναι τεράστια. Από τη δεκαετία του ’60 κιόλας είχε βελτιωθεί πολύ η χώρα. Και, βέβαια, μετά το ’80 ήρθαν πολλά χρήματα από την Ε.Ε. Aκοπα χρήματα. Τα οποία μας δίνονταν για να κάνουμε υποδομές, ώστε να μπορέσουμε να εκτοξεύσουμε την οικονομία μας και να συγκλίνουμε προς το ευρωπαϊκό επίπεδο. Εμείς διαχειριστήκαμε το πράγμα όπως το διαχειριστήκαμε. Χωρίς σοβαρότητα και αναμέτρηση με το μέλλον. Eτσι, ήρθε η κρίση. Και βλέπω γύρω μας χώρες που βρίσκονταν κάτω να ανεβαίνουν προς τα πάνω, ενώ εμείς που ήμασταν ψηλότερα να πέφτουμε συνεχώς. Σε όλους τους τομείς. Και πώς να μην κατρακυλάμε, όταν δεν θέλουμε να δούμε τον εαυτό μας και να αλλάξουμε. Eχουμε εθιστεί να είμαστε μωρά. Για όσα παθαίνουμε φταίνε πάντα οι άλλοι και ουδέποτε εμείς. Eτσι ανατρεφόμαστε και στις οικογένειές μας, όπου περιμένουμε οι γονείς μας να μας συντηρούν μέχρι τα γεράματά μας. Το ίδιο κάνουμε και με τις χώρες με τις οποίες μετέχουμε σε ευρύτερους συνασπισμούς. Περιμένουμε να μας νταντεύουν επίσης. Αενάως. Και να είμαστε, βέβαια, πάντοτε εν αγανακτήσει. Το να είμαστε «αγανακτισμένοι» είναι σταθερό σημείο μας. Eχουμε έφεση σ’ αυτό.

– Πώς θα ενηλικιωθούμε και θα γίνουμε πιο ισχυροί;

– Για να γίνουμε πιο ισχυροί, θα πρέπει να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας και να πορευτούμε στη ζωή μας με εντιμότητα. Και όχι να καταφεύγουμε στη θρασυδειλία που δείχνουμε, δηλαδή να κοιτάμε πόσα θα αρπάξουμε, βρίζοντας κι από πάνω, κατηγορώντας τους άλλους για τα δικά μας λάθη κι ανεπάρκειες. Δεν γίνεται με τέτοια αναξιοπρέπεια να πορευθεί μια κοινωνία. Πρέπει να γίνουμε γενναίοι. Γενναίος είναι αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του και αποφασίζει να βασιστεί στις δυνάμεις του για να προχωρήσει. Να τηρήσει μιαν αντρίκια συμπεριφορά, όπως λέγαμε παλιά. Αλλά δεν νομίζω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Πολύ φοβάμαι ότι η μακρόσυρτη αδυναμία μας θα δώσει χώρο να απορροφηθούμε από άλλες δυνάμεις.

– Με βίαιο τρόπο εννοείτε;

– Eνα τμήμα της εξέλιξης αυτής αναπόφευκτα θα είναι βίαιο. Και θα μας οδηγήσει, σταδιακά, να χάσουμε την πολιτιστική μας ταυτότητα – την οποία, εξάλλου, οι ίδιοι αποποιούμεθα και για την οποία αδιαφορούμε. Oπως, π.χ., για τη γλώσσα μας.

– Θεωρείτε ότι η Τουρκία μπορεί να διαδραματίσει αυτό τον ρόλο;

– Η Τουρκία είναι μεγάλος παίκτης. Και εξ αυτού, εξαιρετικά επικίνδυνη. Πάντως, δεν θα είναι η Γερμανία αυτή που θα μας απορροφήσει, όπως λένε κάποιοι.

– Ναι, αλλά δεν βλέπω πολλούς να βγαίνουν και να τονίζουν ότι πρέπει να αλλάξουμε και να σοβαρευτούμε.

– Eχει λεχθεί σε όλους τους τόνους, από πολλούς και επί μακρόν. Εμείς, ωστόσο, δεν το ακούμε αυτό. Μας αρέσει να ζούμε μέσα στη συνωμοσιολογία: ότι όλοι μάς επιβουλεύονται, ότι μας ζηλεύουν για το ωραίο μας κλίμα, τη χαλαρή ζωή μας, τα ορυκτά μας κ.λπ. Μέχρι και σήμερα το ένα τρίτο του ελληνικού λαού πιστεύει ότι το ψεκάζουν. Οπότε τι συζητούμε; Από ποια βάση ξεκινάμε;

Αν βάλεις ταμπέλα «αριστερού», ό,τι και να κάνεις γίνεται ανεκτό

Η Μαρία Ευθυμίου  θεωρεί ότι η χώρα συνεχίζει σήμερα να ταλανίζεται και να μην μπορεί να ξεπεράσει τον διχασμό και τις πληγές του Εμφυλίου. Μπορεί, λέει, ο Εμφύλιος να τελείωσε το ’49, πολιτικά, όμως, ο διχασμός μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς παρατείνεται, με μεταλλάξεις, μέχρι σήμερα. Μάλιστα, στη διάρκεια των δεκαετιών που κύλησαν, συνέβη μία ανατροπή: οι ηττημένοι του Εμφυλίου αναδείχθηκαν, μέσα από το λαϊκό αφήγημα, στους ηθικούς νικητές του. Μέσα στο υποσυνείδητο σημαντικού μέρους του ελληνικού λαού οι ηττημένοι του Εμφυλίου κατετάγησαν στα «παλικάρια», στους «κοινωνικά ευαίσθητους», στους «προοδευτικούς». Eτσι, στη Μεταπολίτευση, το οικοδόμημα της κοινωνίας περιστράφηκε υποδορίως γύρω από αυτό το αφήγημα. Ο καθένας παρουσίαζε τον εαυτό του ως «αριστερό», άρα ως «θύμα» της εκάστοτε «κακής κυβέρνησης» (που ο ίδιος πάντως εξέλεγε και παρωθούσε στα άθλια), ώστε να απαιτεί, υπό ιδεολογική κάλυψη, και άλλες παροχές και άλλες ασυδοσίες που δεν δικαιούνταν ούτε του αναλογούσαν.

Oπως αναφέρει στο τελευταίο βιβλίο της («Μόνο λίγα χιλιόμετρα. Ιστορίες για την Ιστορία», που γράφηκε σε συνεργασία με τον Μάκη Προβατά και κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο από τις εκδόσεις Πατάκη), με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αντί ν’ αδράξουμε την ευκαιρία να επανεκκινήσουμε την κοινωνία μας σε μια νέα βάση, υγιή, βυθιστήκαμε στις αρρώστιες του παρελθόντος και είδαμε τον εαυτό μας σε αντιπαράθεση με τις προηγούμενες εποχές. Και καθώς αυτές οι προηγούμενες εποχές εμπεριείχαν πολύ και πολλές φορές υποκριτικό «πατριωτικό» λόγο, αποφασίσαμε ότι ο πατριωτισμός –το να πονάς δηλαδή και να φροντίζεις τη χώρα σου, να προστατεύεις την κοινωνία σου και το δημόσιο αγαθό– είναι «αντιδραστικό» και «φασιστικό», ενώ το να καταστρέφεις και να βανδαλίζεις τη δημόσια περιουσία της είναι «προοδευτικό».

Σημειώνει, στη συζήτησή μας, ότι, όπως λέει και ο Ζοζέ Σαραμάγκου, ο αριστερός λόγος σήμερα, αντί να υπερασπίζεται την αλήθεια, έχει γίνει η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την κάλυψη κάθε αθλιότητας. Αν προλάβεις και βάλεις την ταμπέλα του «αριστερού», ό,τι και να κάνεις γίνεται ανεκτό από μια κοινωνία που φοβάται να καταγγείλει το κακό μην τύχει και τη χαρακτηρίσουν, οι με την ταμπέλα «αριστερός» φασίστες, «φασιστική» και «αντιδραστική».

Και φέρνει σαν παράδειγμα την τραγωδία της Marfin. Τους τρεις νεκρούς –μια γυναίκα από τους οποίους ήταν, μάλιστα, έγκυος– που κάηκαν στο κέντρο της Αθήνας από ομάδες «αγανακτισμένων αριστερών», οι οποίοι φώναζαν ηρωικά «να καείτε, να καείτε, να πάτε να γ…τε». Επειδή εργάζονταν, ενώ θα έπρεπε, κατά τη γνώμη των «αριστερών» διαδηλωτών, να απεργούν. Λες κι η απεργία είναι υποχρεωτική. Και γι’ αυτούς τους τρεις ανθρώπους δεν μιλάμε καθόλου επειδή κάηκαν από «αριστερούς». Δεν υπάρχει καμία μνεία. Πουθενά. Ούτε καν μία πλακέτα έξω από το κτίριο όπου κάηκαν ζωντανοί. Αντίθετα, τον τραγουδιστή Παύλο Φύσσα που μαχαιρώθηκε στον Πειραιά από κάποιες εγκληματικές φασιστικές ομάδες τον θυμόμαστε και τον τιμούμε – και σωστά πράττουμε. Τον θυμόμαστε, όμως, και τον τιμούμε επειδή οι δολοφόνοι ήσαν φασίστες και όχι αριστεροί. Αυτή, όμως, η ηθική δεν μπορεί, ως κοινωνία, να μας πάει πουθενά.

Χαμηλές απαιτήσεις

Ως προς το θέμα της παιδείας, λέει πως στην κοινωνία έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα χαμηλής απαιτητικότητας. Στα σχολεία όλοι οι μαθητές, έτσι κι αλλιώς, παίρνουν Α στο δημοτικό και 19 ή 20 στο γυμνάσιο, δουλέψουν δεν δουλέψουν, μάθουν δεν μάθουν. Εχουμε ένα απίθανο ποσοστό αριστούχων παγκοσμίως. Καμία σύγκριση με παλαιότερα. Ο απόφοιτος δημοτικού του σχολείου της γειτονιάς πριν από 40 χρόνια ήξερε πολύ περισσότερα από πολλούς αποφοίτους λυκείου σήμερα. Μετά το 1980 αποφασίσθηκε το κλίμα αυτό προκειμένου «να μην επιβαρυνθεί η ψυχή των παιδιών». Είναι κι αυτό άλλη μία έκφανση της δήθεν «αριστερής» πλευράς μας. Δηλαδή, του τίποτα.

........................................................................................................................................................