Λίγα λόγια γιά τό Πάσχα

Το Πάσχα γιορτάζουμε την ανάσταση του Χριστού και την ανάσταση της φύσης .
Είναι η επιβαιβέωση της νίκης της ζωής επι του θανάτου.
Σε όλους τους λαούς υπάρχει μια αντίστοιχη γιορτή στα όρια τέλους χειμώνα αρχή άνοιξης.
Ο χειμώνας στα παλιά χρόνια ήταν μια δοκιμασία , ο κόσμος μαζί με την φύση υπέφερε .
Τον χειμώνα οι αδύνατοι οργανισμοί πέθαιναν ,οι γεροί δοκιμάζονταν , το ίδιο συνέβαινε με τα φυτά και ζώα .
Επόμενο ήταν όταν τελείωνε αυτό το μαρτύριο όλοι να το γιόρταζαν .
Όταν ήλθε ο Χριστιανισμός συνέδεσε τις παραδόσεις των λαών με την Ανάσταση του Χριστού.
Οι απαιτήσεις πλέον των ανθρώπων αυξήθηκαν .
Τώρα ήθελαν να γνωρίζουν και για την ψυχή τους .
Τι συμβαίνει με την ψυχή όταν πεθαίνει ο άνθρωπος .
Μέχρι τώρα γνώριζε ότι το φυτό που πάγωνε τον χειμώνα ,την άνοιξη ο σπόρος του θα δημιουργούσε νέο φυτό. Ο άνθρωπος που πέθαινε τι γινόταν ; Χανόταν ;
Την απάντηση αυτή δεν την δεχόταν , δεν τον ικανοποιούσε. Οι αρχαίοι έλληνες είχαν τον άδη .
Ηλθε ο Χριστιανισμός και έκανε τον παράδεισο και την κόλαση .
Ο άνθρωπος δεν πρέπει πλέον να στεναχωριέται μετά τον θάνατο δεν θα χαθεί αλλά θα αναστηθεί και θα μπει σε μια κατάσταση αιώνιας ζωής απαλλαγμένης από τα δεινά της επίγειας ζωής .
Αυτό το μοτίβο υπάρχει σε όλους τους λαούς σε παραλλαγές .
Βέβαια μόνο τα λόγια δεν πείθουν χρειάζονταν έργα .
Εδώ έρχεται η ζωή και Ανάσταση του Χριστού .
Ο υιός του Θεού ήλθε στη γη έζησε σαν άνθρωπος και πέθανε σαν άνθρωπος αλλά δεν χάθηκε .
Αναστήθηκε άρα όλοι οι άνθρωποι θα αναστηθούν .
Εχουμε και συνέχεια όλοι και οι κακοί και οι καλοί θα αναστηθούν αλλά θα γίνει διαχωρισμός (θεία δικαιοσύνη ) .
Οι καλοί στο παράδεισο οι κακοί στη κόλαση .
Πλέον έχουμε σφαιρική αντιμετώπιση της σχέσης ζωής - θανάτου - ζωής.
Το ερώτημα βρήκε την απάντηση του .
Κανείς δεν χάνεται με συνετή επίγεια ζωή εξασφαλίζεις αιώνια παραδείσια ζωή .