ΣΥΝΤΑΞΗ : όνειρο των νέων και τραγωδία των ηλικιωμένων

Έφτασε η ώρα να πάρω Σύνταξη

Εδώ και χρόνια άκουγα για συμπλήρωση , θεμελίωση , κατοχύρωση δικαιωμάτων , όρια ηλικίας, επικουρική και πολλούς άλλους όρους που προσπάθησα τους καταλάβω και να δω αν  τους πληρώ .

Μάζεψα  αμέτρητα  αποκόμματα  από site με παρόμοιο περιεχόμενο και αποθήκευσα όλους τους νόμους και τις εγκυκλίους που αφορούσαν την μελλοντική σύνταξη μου.

Έγινα  ειδήμων   και άρχισα να δίνω συμβουλές και στου άλλους .

Μέσα μου όμως παρέμεινε μια ανησυχία για το πώς γίνεται αυτή η διαδικασία ,τι χρειάζεται , πόσα θα πάρω, θα μου φτάνουν, πως θα γεμίσω   τόσο χρόνο που θα έχω στη διάθεσή  μου , σε πόσα χρόνια θα μου δώσουν την σύνταξη. 

Άκουγα τις εντυπώσεις από τους ήδη συνταξιούχους . Μάζευα υλικό που θα μπορούσε να μου χρειαστεί στη διαχείριση των ενεργειών, των συναισθημάτων, των εγγράφων.

Έψαξα στο internet να βρω τις εντυπώσεις από ένα που πήρε την σύνταξη του . Αλλά μάλλον κανένας  δεν είχε διάθεση να μοιραστεί την εμπειρία του. Αφού ολοκλήρωσε όλες τις διαδικασίες και πήρε την πολυπόθητη σύνταξη κλείστηκε στον εαυτό , στα προβλήματα του και  ξέχασε ότι η εμπειρία που αποκόμισε θα ήταν πολύτιμη σε άλλους υποψήφιους.

Διορίστηκα σε ένα  άγονο και ορεινό Κέντρο Υγείας ως οδοντογιατρός . Στα 32 χρόνια προσπάθησα να εργαστώ ευσυνείδητα και να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο λίγο πληθυσμό της περιοχής και ειδικά στα παιδιά που κατάφερα, μαζί με την συνάδελφό μου οδοντίατρο , να τα εξοικειώσουμε με το οδοντιατρικό περιβάλλον  και να εξαλείψουμε σε μεγάλο ποσοστό τις τερηδόνες από το παιδικό στοματάκι τους.

Τα χρόνια όμως πέρασαν και ήλθε το πλήρωνα του χρόνου με την ορόσημο ηλικία 67 ετών . Σε αυτή την ηλικία σε διώχνουν . Ξαφνικά από εκεί που είχες μια μόνιμη  εργασία  σου έρχεται ένα χαρτί που σε ανακοινώνει σε ξύλινη γραφειοκρατική γλώσσα «Από την τάδε του μηνός πρέπει να αποχωρήσετε από τη εργασία  σας λόγω ……….,  σας ευχαριστούμε  για τις υπηρεσίες σας.

Αυτό ήταν .

Ξαφνικά γίνεσαι άνεργος , και υποψήφιος για τον παράδεισο. Από παραγωγικό μέλος της κοινωνίας  γίνεσαι επαίτης . Περιμένεις να σου δώσεις και στη σημερινή εποχή όχι ότι αποταμίευσες τόσα χρόνια με τις εισφορές σου , αλλά ότι έχουν περισσέψει στα κρατικά ταμεία .

Περήφανα  γηρατειά  !!!!